ေရွးက စည္ကားခဲ႔ဖူးတဲ့ ထပ္တကၤာဆရာေတာ္ႀကီး ဦးသာဂရ သီတင္းသုံးခဲ့တဲ့ ေတာင္ကို သြားေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေတာင္ပုလု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ ထပ္တကၤာ ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔ ဓါတ္ပုံ ရိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ့ ေရွးေဟာင္းေစတီေလးနားေရာက္ေတာ့ စိတ္ေတြက ေရွးေနာက္ေၾကာင္းကိုျပန္ေရာက္ သြားခဲ႔ပါတယ္။
( ႏွစ္ေပါင္း(၂၆)ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ မပုပ္သိုးေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္ )
အဖိုးဦးဇုံနဲ႔ အဖြားေဒၚၾကည္စိန္တို႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းေလးနဲ႔ကုဋီေတြကို ေဟာင္းျမင့္စြာ ေတြ႕ျမင္ခဲ႔ရတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ျပန္လည္ျပဳျပင္ႏိုင္ဖို႔ အားေမြးရဦးမယ္။
ထပ္တကၤာဆရာေတာ္ႀကီးက ငယ္ျဖဴ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔ဘဝတုန္း ကအမည္က ဦးဘႏွစ္ ပါ... က်ားထိုးတဲ့ေနရာမွာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းလို႔ "က်ားဘႏွစ္"လို႔ ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။
က်ိဳင္းတုံကေန သုံးေလးႏွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးေတာ့ ရဟန္းဝတ္နဲ႔ ျပန္ေပၚလာပါတယ္။မိုင္းတုံ၊ မိုင္းဆတ္နယ္ဘက္မွာ တရားက်င့္ေနတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ လူ႔ဘဝတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္မယ္႔ ဒကာေလးဘာေလး ရေအာင္လို႔ တရားပြဲတစ္ခုရဲ႕ေနာက္ဆုံးမွာ ထည့္ေပးဖို႔စီစဥ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကို "ကိုယ္ေတာ္တရားေဟာတတ္လား"လို႔ ဦးျမက ေမးပါတယ္။ ေဟာတတ္ပါတယ္လို႔ ေျပာလို႔ တရားပြဲအတြက္ စီစဥ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ အရင္ညက ဆရာေတာ္မ်ားက ဒါနသီလ အေၾကာင္းအရာ မ်ားကိုသာ ဦးစားေပးေဟာေျပာခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတဲ့ ညမွာေတာ့ ခႏၶာဥာဏ္သိ ဘာဝနာတရားမ်ားကို ေဟာျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အရင္ညက ေဟာၾကားတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးၿပီး (ကိုယ္တိုင္က်င့္ၾကံေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ တရားမ်ားကို) ေဟာၾကားခဲ့တာဆိုေတာ့ ပရိသတ္အမ်ားစုက သိပ္နားမလည္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူ႔ဘဝတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ဦးျမက လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး "တရားေဟာတတ္တယ္ဆိုလို႔ ပလႅင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တာ ဘာေတြေလၽွာက္ေဟာေနတာတုန္း အခုဆင္း"ဆိုၿပီး ေဒါသနဲ႔အရွက္တရားေပါင္းစပ္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေမာင္းခ်ခဲ႔ပါတယ္။
ေနာင္ တခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕အမွားအတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဦးျမက ေတာင္းပန္ခဲ႔ပါတယ္။ ဦးျမ လႉဒါန္းခဲ႔တဲ့ ေက်ာင္းအိုကိုလည္း ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ႔ဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ခဲ႔ပါေသးတယ္။ တေန႔ေသာ အခါမွာ ေက်ာင္းဝန္းပတ္ပတ္လည္ကို သစ္ပင္ေတြရွင္းခိုင္းအၿပီး ေတာင္ရဲ႕ပတ္ပတ္လည္ကို ေတာမီးေတြ ဝိုင္းလာပါတယ္။ ေလာင္စရာမရွိေတာ့လို႔ ေက်ာင္းကို မီးေလာင္မယ့္ေဘးကေန လြတ္ကင္းခဲ႔ပါတယ္။
"မနက္ျဖန္ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္စာေလာက္ ထမင္းခ်က္ထားပါ" လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ကပၸိယေတြကို ခိုင္းေတာ့ ဧည့္ပရိတ္သတ္ေတြ တက္လာတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ၿပီး မွန္ေနျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တဖန္ တိုက္ဆိုင္မႈကေတာ့ ေထာင္သားေတြအျပည့္ တင္ေဆာင္လာတဲ့ကားကို ( ျမင္ေတာင္မျမင္ရေသးပဲ ေတာင္ေပၚကိုမေရာက္မီမွာပဲ ) "ေအာက္က တက္လာတဲ့ကား သြားတားေျခ ေျခလ်င္ဆင္းေလၽွာက္ၿပီး လာခဲ႔ၾက" လို႔ ေျပးၿပီးေျပာခိုင္းေပမယ့္ မမွီေတာ့ပဲ ကားေမွာက္ လူေသတာေတြ စသျဖင့္ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားလာေတာ့ ၾကည္ညိဳသူေတြ မ်ားလာပါတယ္။
ဒါေတြဟာ အခုေတာ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္အလား။ ေသြ႕ေျခာက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာျပေန သေယာင္ေယာင္ပါ။ လူစကားကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္တဲ့ ဝက္ႀကီး "ၾကက္ေတာ" နဲ႔ ေခြး "ငညိဳ" တို႔ ေရာ လူ႔ဘဝကို ေရာက္ေနၾကၿပီလား မသိ။ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔တဲ့ အက်ိဳးတရား မ်ားပါေပတယ္။
အခုေတာ့လည္း တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက စည္ကားခဲ့တဲ့ ထပ္တကၤာေတာင္ေပၚေတာရေက်ာင္းေလးဟာ အိေျနၵႀကီးရင့္စြာနဲ႔ ေတာထဲမွာ ဧကစာက်င့္သုံး ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီေက်ာင္းေလးရဲ႕အေၾကာင္းေတြကိုေရာ ကပၸိယအေႁခြအရံမရွိ ယခုတစ္ပါးတည္း သီတင္းသုံးေနတဲ့ ဆရာေတာ္ကေရာ သိႏိုင္ဦးပါ႔မလား ေတြးမိပါေတာ့တယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မမူခင္က ပံုမ်ားအား က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ ျမားနတ္ေမာင္ ကြမ္းယာအပိုပစၥည္းျဖန္႕ခ်ီေရးမွ ကူညီ ပံ့ပိုးပါသည္။ မွတ္တမ္း ဗီဒီယိုအား ဦးေက်ာ္သူ ႏွင့္ မဇၥ်ိမလူမႈကူညီအသင္း ဦးတင့္ေဆြတို႔ ႏွင့္အတူ လိုက္ပါသြားစဥ္က ရိုက္ကူးခဲ့သည့္ မွတ္တမ္းျဖစ္ပါသည္။
ပံုမ်ားကိုၾကည့္ရန္
