၂၀၁၃ခုႏွစ္၂၀ရက္ နံနက္(၁၀:၃၀)နာရီတြင္ မဇၥ်ိမလူမႈကူညီေရးအသင္းသား/သူ (၁၆)ေယာက္ႏွင့္ ASG အဖြဲ႕မွ(၆)ေယာက္ တို႕သည္ ကားေလးစီးျဖင့္ ခရီးစထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးစဥ္ကေတာ့ HIV ေ၀ဒနာသည္ေတြကို အေသအခ်ာ မကယ္ႏိုင္ေပမယ့္သူတို႔ရွင္သန္ေနခ်ိန္ေလးမွာ ေျဖသာမယ့္ ေဆးတစ္ခြက္အျဖစ္ တိုက္ေႀကြးဖို႕ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မွ တာေလၿမိဳ႕သို႕ေရာက္ေတာ့ တာေလၿမိဳ႕ရွိ World Vision မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။ HIV ေ၀ဒနာသည္မ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဦးစြာတာ၀န္ရွိသူ ဆရာမမွ မွတ္တမ္းတင္ Camera သမားအားေရွ႕တည့္တည့္မွ ဓာတ္ပံုမရိုက္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

နားလည္ေပးပါတယ္ ဆရာမရယ္။ ေ၀ဒနာသည္ေတြထဲမွာ လူသိမခံခ်င္ၾကတဲ့သူေတြလဲ ပါနိုင္တာကိုး၊ တာ၀န္ရွိသူ ဆရာမမွ ရွင္းလင္းေျပာျပသည္မွာ တာေလမိုင္းလင္း ပတ္၀န္းက်င္မွ ေ၀ဒနာသည္ေတြစုၿပီးအဖြဲ႕ေလးဖြဲ႕ေပးထားတယ္ေပါ့၊ တစ္လတစ္ႀကိမ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ပါတယ္၊တစ္လကို တစ္ေယာက္ (၂၀ဘတ္၃၀ဘတ္)စုၿပီး ရန္ပံုေငြသေဘာမ်ဳိးလုပ္ထားပါတယ္တဲ့၊ယခုႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိပါၿပီ ဒါေပမယ့္သူတိ႔ုကို ျပန္ေခ်းေပးထားတာက ၆၀၀၀၀ဘတ္ေက်ာ္ရွိပါတယ္တဲ့ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေထာင္ဘတ္/သံုးေထာင္ဘတ္ေခ်းၾကတယ္တဲ့ ေျခာက္လအတြင္း အားလံုးျပန္ဆပ္ရတယ္တဲ့ ASGမွ သူတို႕ကို ေငြသားထုတ္ေပးလို႕ မရပါဘူးတဲ့၊
က်န္းမာေရးအရ ေဆးခန္းျပမယ္၊ ေဆးရံုတက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေဆးရံုတက္သူ လူနာကို သံုးေထာင္ဘတ္ထုတ္ေပးပါတယ္တဲ့၊ သူတို႕စုေငြႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္အျပင္ က်န္ေငြကို World Visionမွ စိုက္ထုတ္ေခ်းငွားေပးထားေၾကာင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေပးပါ တယ္။

အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆိုင္းငံအ၀တ္အစား(၁၃၀)ထည္တို႕ႏွင့္ အေထြေထြသံုးႏိုင္ရန္(၅၀၀၀)ဘတ္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ၿပီး တာခ်ီလိတ္ASGမွ ေက်ာင္းသံုးဗလာစာအုပ္၅၅ဒါဇင္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္၊ လွဴဒါန္းမႈ အစီစဥ္ၿပီးေတာ့ ေ၀ဒနာသည္မ်ားႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ဆံုစကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။

အဓိက ကၽြန္ေတာ္တို႔လာေရာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ေျပာျပပါတယ္။ဒီလိုေငြေၾကးဥစၥာ လာေရာက္ကူညီေပးျခင္းသည္ အဓိကမဟုတ္ေၾကာင္း ေ၀ဒနာသည္ အခ်င္းခ်င္းစုေပါင္းအသင္းဖြဲ႕ထားသည္ဟုသိရလို႔ ေတြ႕ဆံုလိုတဲ့ဆႏၵနဲ႔လာခဲ့တာပါ။ အဓိကျဖစ္ေစခ်င္တာက စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႕ပါ ရပ္ထဲရြာထဲမွ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံသူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ပါက သည္းခံစိတ္ေမြးၿပီး ဘာမွမတုန္႔ျပန္ပါနဲ႔ အားငယ္စိတ္လည္းမေမြးမိပါေစနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသူတို႕ ႏွိမ္ခ်င္ ႏွိမ္က်ပါေစ ငါတို႕ကိုခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ခ်င္းမျပဳပဲ အခ်ိန္မေရႊးကူညီေပးေနတဲ့ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ ေတြရွိတာ ပဲ ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈ ျပန္ေဆာက္တည္အားေမြးပါ၊ ေဆးပံုမွန္ေသာက္ပါ၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးပိုၿပီးေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံၾကပါလို႕ေျပာျပေပးသည္ကို တာ၀န္ရွိဆရာမမွ တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားျဖင့္ ျပန္ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

ဆရာမေျပာျပၿပီး ခဏမွာပဲေရွ႕ဆံုးညာအစြန္မွ ေ၀ဒနာသည္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးမွ မတ္တပ္ရပ္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒါမ်ဳိးလံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ယခုလိုေျပာစကားၾကားသိေတြ႕ျမင္ရလို႕ ၀မ္းသာမိေၾကာင္းေျပာဆိုရင္း ငိုပါေတာ့တယ္ သူငိုေတာ့ သူေနာက္က ေ၀ဒနာသည္အမ်ဳိးသမီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လိုက္ငိုတာကိုေတြ႕ရတယ္၊ မ်က္ရည္က်ယံုမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ာ သူတို႕အားရပါးရငိုတာကို ထူးဆန္းစြာေတြ႕ရတယ္ ျပႆနာကစပါၿပီ ကၽြန္ေတာ့မွာ မ်က္မွန္တပ္မထားမိဘူး။ မခံစားႏိုင္ဘူးဗ်ာ အဲဒါမ်ဳိးေတြေတြ႕ရရင္ . . . . ေရွ႕တည့္တည့္က မမ မဇၥ်ိမတို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူတို႕ေတြကပါ လိုက္ငိုေနတယ္၊ နံေဘးကစာေရးဆရာမ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းရဲ႕အတြင္းေရးမႈးကလည္း မ်က္ရည္ေတြၾကလို႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနတဲ့ ေမာင္ေစာလွမင္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲၿပီးခန္းမအျပင္ ထြက္သြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။

 Camera ေတြကိုင္ထားတဲ့ မွတ္တမ္းသမားေတြသည္လည္း တစ္ေယာက္မွရိုက္ကူးေနတာမေတြ႕ရပဲ Cameraေတြကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႕ ရပ္ေနၾကတယ္ ေတာ္ေတာ္ကိုခံစားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးပါ ခ်က္ခ်င္းသူတို႕ကို ေျပာလိုက္ရတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အားေပးစကားေျပာေပးတာပါ အဲဒီလို မ်က္ရည္ေတြက်ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အသင္းက ကေလးမေတြပါငိုကုန္ၿပီ သူတို႕ကိုျပန္ၿပီးအားေပး စကားေျပာေပးလိုက္ၾကပါအံုးလို႕ ေျပာမွ အသင္းသူေတြ သတိ၀င္ကာ အရွိန္သပ္သြားပါတယ္၊

ဒါကို World Vision မွဆရာမက ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ေတာ့ သူတို႕ပါသေဘာၾကၿပီး ၀ိုင္းရယ္ၾကပါေတာ့တယ္၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႕ေတြးၿပီးသက္ျပင္းေလးခိုးခ်ကာ ဘာေျပာစရာမ်ားရွိၾကေသး လဲေျပာၾကပါလို႕ ဆက္ၿပီးေမးေတာ့ ေရွ႕တည့္တည့္ ႏွစ္ခံုေက်ာ္မွ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးမွ ထိုင္လွ်က္ေျပာေနပါတယ္ သူ႕မွာအေဖလဲမရွိေတာ့ဘူး၊ အေမလဲမရွိေတာ့ဘူး၊ေယာကၤ်ားကလဲေသၿပီတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာအလုပ္မွလဲမရွိဘူးလို႕ေျပာၿပီး ငိုျပန္ေရာဗ်ာ အဲဒီအခါ စာေရးဆရာမေသာ္ေသာ္ထိုက္(ခ) ေဒၚသန္းသန္းေဌးမွ လွမ္းေျပာေနပါတယ္၊ အားမငယ္ပါနဲ႕တဲ့ ယခုကၽြန္မတို႕နဲ႕ေတြေနရၿပီေလ ဒါေဆြမ်ဳိးေတြေမာင္ႏွမေတြပဲေလလို႕ေျပာေျပာဆိုဆို အနားသြားကာ လက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္အားေပးစကားမ်ားေျပာၾကားေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္၊

သူတို႕ရွမ္းလိုေျပာေနၾကတာပါ ခဏအတြင္း အားလံုးပံုမွန္ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့  World Vision မွ ဆရာမကေျပာပါတယ္ ခုလိုေတြ႕ျမင္ရတာ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိေၾကာင္း သူတို႕ေတြ က်တဲ့မ်က္ ရည္ဟာ၀မ္းသာလြန္းလို႕ပါတဲ့ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊

မိုင္းကိုးမွာလည္း ေ၀ဒနာသည္ေတြရွိေသးေၾကာင္း အဲဒီၾကရင္လည္း ဖိတ္ပါအံုးမယ္ လာခဲ့ေပးပါအံုးတဲ့ ဟုတ္ကဲ့ပါစိတ္ခ် ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္ဆက္လာခဲ့ပါမယ္လို႕ေျပာရင္း အားလံုးကိုႏွုတ္ဆက္လိုက္ခ်ိန္ သူတို႕အားလံုးမတ္တပ္ရပ္ကာ လက္ခုပ္ေတြတီးၿပီးႏွုတ္ဆက္တာျမင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ၾကက္သီးမ်ားေတာင္ထမိတယ္ဗ်ာ ခန္းမအ၀ေရာက္ေတာ့ အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္ထားတဲ့ အသက္(၇၀)ေက်ာ္ ျမန္မာအဖြားအိုတစ္ဦးကိုေတြ႕ရျပန္တယ္။

လက္ကေလးကိုကိုင္ကာႏွုတ္ဆက္ၿပီး အဖြားဘာလုပ္ေနတာလဲဆိုေတာ့ သူေျမးေလးကိုေစာင့္ေနတာတဲ့ အဖြားကိုေမးျမန္းစပ္စုမယ္လုပ္တံုး မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ေျပာလို႕ အဖြားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာရပါတယ္၊ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ားရိုက္ၿပီး စိန္ပန္းနီနီထမင္းဆိုင္မွာ နံနက္စာထမင္းကို ေန႕လည္(၂း၃၀)မွာစားၿပီး ျပန္အလာ ကားေပၚမွာ ပါလာသူကၽြန္ေတာ္တို႕မဇၥ်ိမ လူမႈကူညီေရးအသင္းမွျပန္ၾကားေရး(၃) သားႀကီး(ခ)မ်ဳိးမင္းဦးကို ေျပာမိတာကေတာ့ သူတို႕ေတြသမီးပ်ဳိအရြယ္ေရာက္ရင္ ေငြရွာခိုင္းတယ္ ေငြေတြရလာပါၿပီတိုက္ေတြေဆာက္ပါၿပီး၊ကားေတြ၀ယ္စီးၾကပါၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ရမလဲညီေလး၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊အဲဒီသမီးျပန္လာခ်ိန္မွာ ေရာဂါနဲ႕ေတြ႕ရရင္ အဲဒီအေဖအေမဒီအိမ္၊ ဒီကား၊ ဒီေငြေၾကး ဥစၥာေတြျမင္ရတိုင္း၊ သံုးေနရတိုင္း ဘယ္ေလာက္ခံစားရမလဲ သံုးရက္ပါေတာ့မလား ညီေလးရာလို႕ ေျပာမိလိုက္တယ္၊

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မထင္မွတ္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကိုၾကားလိုက္ရတယ္၊ တခ်ဳိ႕မိဘေတြဆို ေယာက်ၤားေနာက္တစ္ေယာက္ေတာင္ အတင္းယူခိုင္းတာေတြ ရွိတယ္ဘေလးလို႕ ကားေနာက္ခန္းမွ တစ္ေယာက္ကလွမ္းေျပာလိုက္တယ္. . . . . . . . . "ဟုတ္လား !" ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကလြဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ၊ အလိုက္သိစြာ နံေဘးမွသားႀကီးက ဘေလးကြမ္းစားမလားတဲ့ စားမယ္သားလို႕ေျပာၿပီး ကြမ္းတစ္ယာညွက္ခန္႕ ကားေပၚမွာ တိတ္စိတ္ညိမ္သက္လို႕သြားပါေတာ့တယ္၊

ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စကားျပန္စမိပါတယ္ ဘာပဲေျပာေျပာညီေလးရာ အကိုတို႕ဒီခရီးက ရင္ထဲတခုခုေတာ့ေရာက္တယ္ မဟုတ္လားလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ သားေတာ့ေက်နပ္တယ္တဲ့ ဘေလးေျပာတာႀကိဳက္လို႕ သားစာနဲ႕ ေရးမွတ္ ထားတယ္တဲ့ ဘေလးလဲ ေက်နပ္ပါတယ္ကြာ၊ တို႕တေတြရဲ႕ အားေပးကူညီမႈေတြ ဟာ သူတို႕ ႏွလံုးသားထဲ အထိေရာက္သြားတာျမင္ရသလိုတို႔ေတြလည္း ထပ္တူႏွလံုးသားထဲကလာတဲ့ လွဳပ္ရွားသံစဥ္ေတြအျပည့္ပါတဲ့ ေဆးတစ္ခြက္တိုက္လိုက္ရတယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ညီေလး. . . . .        
  ဒါေၾကာင့္ေ၀ဒနာသည္မ်ားအတြက္ ႏွလံုးသားထဲကေဆးတစ္ခြက္လို႔ ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ေလး ေရြးၿပီးေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးလိုက္မယ္လို႕  ေျပာရင္း ကားကိုဆက္လက္ေမာင္းႏွင္လာရာ ေန႕လည္(၃း၃၀)နာရီမွာ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္ ေရာက္ရွိပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ. . .

Email: [email protected]

~⊱•❈❀ღ✿⊰❂⊱✿ღ❀❈•⊰~