လကုန္ရက္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ပညာေရး လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း တစ္ခါတစ္ရံ သူမကုိ ေတြ႕ဆုံခင္မင္ခဲ့ဖူးသလုိ ေတြ႕ဆုံတုိင္းတြင္ လွဳိက္လွဲစြာ ေလးေလးစားစား မသိသည္မ်ားကုိ ေမးျမန္းတတ္သူ ပညာေရး ညီမငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ေမလ (၂၆)ရက္မွ (၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ထက္၊လယ္၊မူေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ား သင္တန္းတက္ရာတြင္မူ ဘီအခန္းတြင္ အတူတူတက္ခဲ့ၿပီး တစ္အုပ္စုတည္းက်ခဲျ့ခင္းႏွင့္ မိမိ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသည္ကုိ တက္ၾကြစြာ လုိက္ပါေတြးေခၚေဆာင္ရြက္ခဲ့သျဖင့္လည္း စိတ္ထဲတြင္
သူ၏ သ႑ာန္သည္ အထင္အရွား ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

 သူကား တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ မုိင္းကုိးေက်းရြာအုပ္စု ယန္းခမ္းေက်းရြာ ယန္းခမ္း အ.မ.ကေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးေဒၚေအးသီတာထြန္းျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္သူ ဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်းလက္ေဒသကုိ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ ခ်စ္ခင္သူျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသည္။ သူ၏ နာေရးအတြက္ လုိက္ပါမပုိ႕ေဆာင္မီ တစ္ရက္ႏွင့္ လုိက္ပါပုိ႕ေဆာင္သည့္ ေန႔(၈.၆.၁၄) တနဂၤေႏြေန႕တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ယူနီေဖာင္းျပည့္ ေက်ာင္းအုပ္စုမွဴးအျဖစ္ အုပ္စု၀င္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သူ႕အား ေနာက္ဆုံးႏွဳတ္ဆက္ပုိ႕ေဆာင္ရန္ ေရာက္ရွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေက်းရြာႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ သူ႕ကုိ ေက်းရြာမွ ေလးစားခ်စ္ခင္မွဳ အျပည့္ရွိေၾကာင္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါသည္။ ယန္းခမ္းရြာတြင္ သူေရာက္ရွိသည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္မွာ (၇)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ တပည့္မ်ားမွာလည္း ေၾကကြဲသည့္ၾကားမွ သူ႕နာေရးတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ ကူညီေနၾကေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ သူ႕တပည့္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူမ်ားပင္ အျဖဴ အစိမ္း ယူနီေဖာင္းျဖင့္ လာေရာက္ကူညီေနၾကသည္။ ယန္းခမ္းရြာအတြင္းမွ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သူ မိတၳီလာသူ ဗမာအမ်ိဳးသမီးမွာ အသားအေရႏွင့္စကားေျပာပုံမွာ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားပုံစံ
အတုိင္း ထူးျခားစြာေတြ႕ရေသာ္လည္း ဗမာလုိတစ္မ်ိဳး ရွမ္းလုိတစ္ဖုံ ေျပာဆုိျပီး နာေရးုကို အပင္ပန္းခံဦးေဆာင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကုိလည္း ေလးစားစြာေတြ႕ေနရပါသည္။ ကြယ္လြန္သူ ဆရာမႀကီးအားလည္း လြန္စြာေလးစားခ်စ္ခင္ေၾကာင္းသိရပါသည္။ သူ၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ စန္းလု အ.မ.ကေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးေဒၚနန္းခမ္း၀ါ ထံမွလည္း သူ႕အေၾကာင္း အထူးၾကားသိခဲ့ရပါေသးသည္။

ေက်းရြာမွ အဘုိးအဘြားမ်ားမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ စိတ္မေကာင္းမွဳကုိ အထင္အရွား ေတြ႕ျမင္ေနၾကရပါသည္။ သူ၏ေက်ာင္းကုိ တစ္ေဆာင္မွႏွစ္ေဆာင္ အျပင္ ကေလးမ်ား၏ သင္ၾကားသင္ယူမွဳ တုိးတက္ေရးအတြက္ သူႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္သြားမွဳမ်ားစြာကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ကြယ္လြန္သူ ပညာေရး ညီမငယ္အတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။

နာေရးကုန္က်စရိတ္အားလုံးကုိ ေက်းရြာမွ အလုံးစုံက်ခံေၾကာင္း ၾကားသိရၿပီး ရွမ္းထုံးစံ ဗမာထုံးစံမ်ားျဖင့္
ခမ္းခမ္းနားနား စနစ္တက် စိတ္ပါလက္ပါ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပး ၾကသည္ကုိေတြ႕ရသျဖင့္ ဆရာမႀကီးႏွင့္ပညာေရးကုိနားလည္ ကူညီေပးေသာ ရပ္ရြာကုိလည္း အထူးေလးစား၍ အသိအမွတ္ျပဳမိပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ (၂၄) ႏွစ္ခန္႔က ကၽြန္ေတာ္ မူလတန္းျပဆရာဘ၀တြင္ ဤရြာကေလးကုိ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုကဲ့သို႕တုိက္တာအေဆာက္အဦ လွ်ပ္စစ္မီးလည္းမရွိေသးသလုိ ပညာေရးမွာလည္း ႏုံခ်ာလွပါသည္။ ၎ကာလတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္း ဆရာမေလးတစ္ဦး တာ၀န္က်ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေက်ာင္းမွာ လယ္ကြင္းထဲတြင္ရွိၿပီး အမုိးသာရွိၿပီး အကာမရွိဘဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွစ္ခ်ပ္ျဖင့္ ေလထဲမုိးထဲတြင္ ဆရာမေလးတစ္ဦးထဲ သင္ၾကားေနရသလုိ ဆရာမေလး၏ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပေၾကာင္း သိခဲ့ရဖူးပါသည္။

ယေန႕အခ်ိန္အခါတြင္ ယခင္ႏွင့္အိပ္မက္ပမာ ေျပာင္းလဲတုိးတက္ေနေသာ ရပ္ရြာႏွင့္ ေဒသ၏ အေတြးအေခၚႏွင့္ ပညာေရးပူးေပါင္းမွဳ ေအာင္ျမင္ေနမွဳကုိေတြ႕ခဲ့ရသျဖင့္ လြန္စြာ၀မ္းသာမိပါသည္။

သို႕ေသာ္လည္း အသက္(၃၈) ႏွစ္အရြယ္ ရပ္ရြာေဒသ အက်ိဳးအစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည့္ အရြယ္ရွိသည့္ပညာေရးညီမငယ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးေဒၚေအးသီတာထြန္း ကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္လည္းေကာင္း ပညာေရးဌာနအတြက္လည္းေကာင္း ပညာေသာက္စုိ႔ လူလားေျမာက္ၾကမည့္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္လည္းေကာင္း လြန္စြာႏွေျမာမိပါသည္။ ဆုိင္ကယ္ေမးသုိင္းႀကိဳး ေကာင္းစြာ မတပ္ခဲ့သည့္အတြက္ဟုအဆုံးတြင္ အေျဖတစ္ခု ရရွိခဲ့ပါသည္။

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အေသးအဖြဲေလးမ်ားသည္ ဘ၀တစ္ခုလုံးကုိေျပာင္းလဲသြားႏုိင္သည္ကုိ ဤသည္က အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခုရခဲ့ပါသည္။

အေၾကြေစာေသာပန္းတစ္ပြင့္ သုိ႕မဟုတ္ ပညာေရး ညီမငယ္ ယန္းခမ္း အ.မ.က ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚေအးသီတာထြန္း ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ ပညာပါရမီျဖည့္ဆည္းသူ ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းရင္း ေၾကကြဲစြာျဖင့္ ေဆာင္းပါးကုိနိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

~⊱•❈❀ღ✿⊰❂⊱✿ღ❀❈•⊰~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေၾကာ္ျငာ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~