ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာရွတိုက္ အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းတြင္ ပါ၀င္တည္ရွိၿပီး ဧရိယာစတုရန္းမိုင္ေပါင္း ၂၆၁၂၂၈ မိုင္ က်ယ္၀န္းၿပီး၊ ေျမာက္ဘက္အက်ဆံုးၿမိဳ႕သည္ ပန္နန္းဒင္ၿမိဳ႕၊ ေတာင္ဘက္အက်ဆံုးၿမိဳ႕သည္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕၊ အေနာက္ဘက္အက်ဆံုးၿမိဳ႕သည္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ႏွင့္ အေရွ႕ဘက္အက်ဆံုးၿမိဳ႕သည္ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ႏိုင္ငံ၏ နယ္နိမိတ္အရ ထူးျခားမႈရွိသလို၊ ၿမိဳ႕၏ ထူးျခားအံ့ဩဖြယ္ေကာင္းသည့္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္
ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသည့္ တန္ခိုးႀကီးဘုရား တည္ရွိရာ၊ ဆန္ေရစပါး စိုက္ပ်ိဳးေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းသည့္ ႐ႈေမွ်ာ္၍မဆံုးေသာ လယ္ကြက္မ်ားက ရွမ္း(အေရွ႕) စပါးက်ီအျဖစ္ တင္စားေခၚေ၀ၚရာ၊ ေဒသေန တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ရိုးသားျဖဴစင္ေဖာ္ေရြမႈႏွင့္အတူ သဘာ၀အလွတရားမ်ားက ၾကည့္႐ႈသူတိုင္း စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာျဖစ္ေစကာ ဘုရားဖူး ခရီးသြားအပန္းေျဖဖြယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေနထိုင္ရာ ရွမ္းျပည္နယ္(အေရွ႕ပိုင္း)မွ ခ်စ္ေသာေရႊေျမ မိုင္းေယာင္းေျမ ႏွင့္ သမိုင္း၀င္တန္းခိုးႀကီးဘုရား ထပ္လံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ေရးသား တင္ျပရပါလွ်င္....
မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕ေလးသည္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း တည္ရွိကာ အေရွ႕ဘက္တြင္ လာအိုႏိုင္ငံ၊
အေနာက္ဘက္တြင္ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာင္ဘက္တြင္ မိုင္းျဖတ္ၿမိဳ႕နယ္ ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တြင္ တ႐ုတ္
ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ နယ္နိမိတ္ ထိစပ္လ်က္ရွိေသာ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ေပသည္။
မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္သို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ပါက တန္ခိုးႀကီးဘုရား ထပ္လံုေစတီေတာ္ျမတ္ကို ဖူးေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ထပ္လံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ က်ိဳင္းဟုန္ဘုရင္၏ သားေတာ္ျဖစ္သည့္ ခမာလြယ္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ေက်ာက္ဆုနန္ဘုရင္မွ အစျပဳ၍ မိုင္းေယာင္း၏ မင္းဆက္(၁၁)ဆက္ေျမာက္ျဖစ္သည့္ ဘုရင္ဖရာနာလာဆုမဟာလတ္ မင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ ကပိလ၀တ္ျပည္က မယ္ေတာ္မဟာမာယာ၏ သားေတာ္ သိတၶတၲမင္းသားသည္ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ အျဖစ္ကို ရရွိေတာ္မူၿပီး ရဟႏၲာ(၅၀၀)ၿခံရံလွ်က္ မဟီယဂၤန ေတာင္ထိပ္ကုန္းေတာ္ေပၚသို႔ ေကာင္းကင္ဈာန္ျဖင့္ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၿပီး ဂီရိမာန္ရေသ့အား
ဆံေတာ္(၄)ပင္ ေပးသနားေတာ္မူခဲ့၏။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ ဂီရိမာန္ရေသ့ႏွင့္အတူ ေရွးဘ၀က ကုန္တင္သေဘၤာ(၅၀၀)ကိုဦးေဆာင္ၿပီး မဟီယဂၤနေတာင္ေအာက္ေျခရွိ မဟိနာတီျမစ္ႀကီးထဲတြင္ သေဘၤာဦးေခါင္းပိုင္းက အေရွ႕ဘက္အရပ္၊ သေဘၤာ၏ အၿမီးပိုင္းက အေနာက္ဘက္အေနအထားျဖင့္ ကုန္တင္သေဘၤာႀကီးေမွာက္ကာ ဤျမစ္ႀကီးထဲတြင္ပင္ ေရႊေငြ ေက်ာက္သံပတၲျမားႏွင့္အတူ အသက္ဆံုး႐ံႈးပ်က္စီးခဲ့ဖူးေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားမွ သိရွိရေပသည္။
ဤမဟိနာတီျမစ္ႀကီးထဲတြင္ ေရႊငါးညႇပ္ငါး(၂)ေကာင္၊ သေဘၤာေခါင္းတိုင္ထဲတြင္ ေရႊတီလားဗီးယား(၂)
ေကာင္၊ သေဘၤာခင္းေကာ္ေဇာတြင္ ေရႊငါးခူ(၂)ေကာင္၊ သေဘၤာထန္းတိုင္တြင္ ေရႊပိုးဟပ္(ေခၚ)ေရႊမင္းသား (၂) ေကာင္၊ သေဘၤာႏြားဘို႔ရြက္တိုင္တြင္ ေငြငါးရွဥ့္ျဖဴ(၂)ေကာင္ႏွင့္ သေဘၤာအုန္းတိုင္တြင္ ေဆနားနာဂလတ္မည္ေသာ နဂါးမင္းတို႔ အသီးသီးက်င္လည္ က်က္စားေနထိုင္ၾကကုန္ေလ၏။
ဂီလိမာန္ရေသ့သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားထံမွ ဆံေတာ္(၄)ပင္လက္ခံရရွိၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ရဟႏၲာရရွိသြားေတာ္မူေလ၏။ဂီလိမာန္ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္သည္ မိမိပရိနိဗၺာန္ျပဳရေတာ့မည္ကို သိရွိေတာ္မူသည့္အတြက္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၄)ပင္အား ထီးရိုး ၀ါးၾကဳတ္ထဲထည့္ၿပီး မဟီယဂၤနေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ျမဳပ္ႏွံထားၿပီးလွ်င္ ေျမာက္ဘက္တြင္ ထီးရိုး၀ါးပင္၊ အေရွ႕ဘက္တြင္ ၀ါးပိုး၀ါးပင္၊ေတာင္ဘက္တြင္ပတၲဲေကာ္ပင္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တြင္ ေရတမာပင္မ်ားတို႔ျဖင့္ အသီးသီးဖံုးအုပ္စိုက္ပ်ိဳးထားခဲ့ၿပီး ဘုရင္ဖရာနလာဆုမဟာလတ္ မင္းႀကီးအား အေၾကာင္းစံုရွင္းလင္းျပသေပးၿပီးသည္ႏွင့္ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳသြားေတာ္မူေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သက္ေတာ္(၈၀)ျပည့္ေတာ္မူၿပီး ကုသိနာျပည္၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး
ဈာပနကိစၥေဆာင္ရြက္ေနသည့္ေန႔တြင္ ဆာလာဘူရဟႏၲာတစ္ပါးသည္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ မီးပံုထဲသို႔ ျဖတ္၀င္သြားၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ နဖူးဘက္ရွိ ဆံေတာ္(၄)ပင္ႏွင့္အတူ အကၡကဟု ေခၚတြင္ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဘယ္ဘက္ပါးရိုးတို႔အား မဟိယဂၤနေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ ယူေဆာင္လာၿပီး နဂိုမူလရွိၿပီးေသာ ဆံေတာ္ေလးပင္ႏွင့္ အတူ ေပါင္းထည့္ေပးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရႊဆံေတာ္မွာ စုစုေပါင္း(၈)ပင္ ျပည့္သြားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အ႒လီေကးဆာဟု ေခၚဆိုသမုတ္ေတာ္မူေလ၏။
ထိုအခါ ဤအေၾကာင္းကို မဟာေထန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ဘုရင္နလာဆုမဟာလတ္မင္းႀကီးအား
ေမတၲာေရွ႕ထားၿပီး အေၾကာင္းစံုရွင္းျပေပးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ မင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚဆိုေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ထန္းပင္ေလာက္အရြယ္ရွိၿပီး အေလးခ်ိန္ပိသာ တစ္ေထာင္ေလာက္ရွိသည့္ ေရႊၾကဳတ္၊ စိန္ၾကဳတ္ေတာ္မ်ား ျပဳလုပ္ကာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ဓာတုမ်ားအား ထည့္ထားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ထီးရိုး၀ါးၾကဳတ္၊ ေရႊၾကဳတ္ေတာ္၊ စိန္ၾကဳတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ သိန္းသန္းမ်ားစြာေသာ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္သံ ပတၲျမား မ်ားတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျမဳပ္ႏွံထားေတာ္မူလိုက္ေလ၏။
ျမန္မာသကၠရာဇ္(၇၆၄)ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္(၁၄၀၂)ခုႏွစ္တြင္ ဘုရင္ဖရာဆုမဟာလတ္မင္းႀကီး၏ သားေတာ္ ဆုလဂၤ၀ုတၲိလက္ထက္တြင္ အာနန္တရာႏို၊ ဥပၸနႏိုတ၊ ေဆာက္ဘီတႏွင့္ ဆုဘန္ဏမည္ေသာ ရဟႏၲာ အရွင္ သူျမတ္(၄)ပါးတို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေခ်ာင္းရိုးအား ယူေဆာင္လာၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ဘုရင္ ဖရာဆုလဂၤ၀ုတၲိမင္းႀကီးႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႔သည္ ေစတီေတာ္ျမတ္ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ပႏၷေတာ္ရိုက္ၿပီးလွ်င္ (၁၂)ေတာင္အနက္ႏွင့္ (၈)ေတာင္အက်ယ္ရွိေသာ ေျမႀကီးကိုတူးေဖာ္ထားၾကေလသည္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ အလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ သဃၤာသကၤန္းေတာ္ကို ျဖန္႔ခင္းထားေတာ္မူၿပီး မိမိတို႔အိမ္သို႔ အသီးသီးျပန္လာခဲ့ၾကကုန္ေလ၏။
ညသန္းေခါင္အခ်ိန္တြင္ နဂါးမင္းသည္ သံအတိၿပီးေသာ ဌာပနာခြက္ေတာ္တစ္လံုးႏွင့္ ေက်ာက္သံ
ပတၲျမားၾကဳတ္ေတာ္တစ္လံုးတို႔ကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ဖန္ဆင္းေပးထားခဲ့ေလ၏ နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ဘုရင္ဖရာဆုလဂၤ၀ုတၲိမင္းႀကီးႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေကေတာ္(၈)ပင္ႏွင့္ အကၡက(ေခၚ)ဘယ္ဘက္ပါးရိုးတို႔ကို ထီးရိုး၀ါးၾကဳတ္ထဲ ထည့္ေတာ္မူၿပီး နံ႔သာသစ္ၾကဳတ္၊ ပတၲျမားၾကဳတ္၊ ေရႊၾကဳတ္၊ ေငြၾကဳတ္ေတာ္မ်ားတို႔ႏွင့္ ၀န္းရံထည့္ထားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဌာပနာခြက္အလယ္၌ ပူေဇာ္ထားေတာ္မူေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ျဗဗၼာမင္းသည္ ပတၲျမားေက်ာက္ဖ်ာေတာ္ ဖန္ဆင္းၿပီး အမိုးသဖြယ္ မိုးေပးထားေတာ္မူ
ေၾကာင္းသိရသည္။ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္လည္း သာသနာႏွစ္(၅၀၀၀)တိုင္တိုင္ေအာင္ ဆီမီးထြန္းညွိပူေဇာ္
ေပးထားေတာ္မူေလ၏။ ထို႔အတူ စၾကၤ၀ေတးမင္းလည္း ယကၡဘီလူး(၄)ေကာင္ဖန္ဆင္းၿပီး ေလးဘက္ေလးတန္ အရပ္အား ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားေတာ္မူေလ၏။
တစ္ဖန္ နဂါးမင္းလည္း ပတၲျမားေက်ာက္ဖ်ာတာ္ ဖန္ဆင္းေပးၿပီး ထပ္မံဖံုးထားေပးေတာ္မူေလ၏။ ထို႕ေနာက္ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္သည္ ေနာက္ထပ္တဖန္ ဟိမ၀ႏၲာ က ေက်ာက္တံုးၾကီးေလးတံုးႏွင့္ သိၾကားမင္းသည္လည္း သီရီလကၤာအုတ္မ်ားတို႔ုျဖင့္ ေစတီေတာ္ေအာက္ေျခပိုင္း အဆင့္ၿပီးသည္အထိ တစ္ညတည္းႏွင့္ တည္ထား ေပးေတာ္မူလိုက္ၾကေလကုန္ေတာ့၏။
ဆက္လက္ျပီး ဖရာဆုလဂၤ၀ုတၲိမင္းၾကီးႏွင့္တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႕လည္း နတ္သိၾကားအေပါင္းတို႕ တည္ထားေပးေတာ္မူၾကသည့္ ေစတီေတာ္ေအာက္ေျခပိုင္းအဆင့္မွဆက္၍ ေစတီေတာ္တစ္ဆူလံုးၿပီးသည္အထိ တည္ထားလိုက္ၾကကုန္ေလေတာ့၏။ ထိုသို႔ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ထပ္လံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကို တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕တြင္ စတည္ျပီး ကဆုန္လျပည့္ေန႕ေရာက္မွ ၿပီးစီးသြားေၾကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွသိရွိရပါသည္။
ထပ္လံုေစတီေတာ္ကို ဗုဒၶသာသနာအရွည္ တည္တံ့ေနရန္ရည္ရြယ္ၿပီး အပိုင္းသံုးပိုင္းျဖင့္ စနစ္တက်တည္
ေတာ္မူထားသည္ကို ဖူးေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပထမဆံုးအပိုင္းသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေကေတာ္(၈)ပင္ႏွင့္ အကၡက(ေခၚ)ဘယ္ဘက္ပါးရိုးကို ထပ္လံုေစတီေတာ္။ ဒုတိယပိုင္းသည္ ၿမိဳ႕ဘက္မွ စီးအုပ္ဖူးေတြ႕နိုင္သည့္ သတၲစြယ္ေတာ္ ထပ္ၾကန္႕ေကာက္ေစတီေတာ္ႏွင့္ ထပ္အြမ္ေက်ာက္ ေစတီေတာ္။ တတိယပိုင္းသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေျခေခ်ာင္းရိုးေတာ္အား မယ္ေခါင္ဘက္အနီး ဆြပ္ေယာင္းရွိ ထပ္မြဲဆီလီတပ္ေစတီေတာ္ တို႕ျဖစ္ပါသည္။
ထို႕အျပင္ ထပ္လံုေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္အရပ္လြယ္ဖာငူရွိ စတုစြယ္ေတာ္ ထပ္က်င္းကူမ္းေစတီေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ေဟြလတ္ရြာက သူေဌးလင္မယားႏွစ္ဦးသည္ ကိုးကြယ္ရန္ စတုစြယ္ေတာ္ႏွင့္ ဆံေကေတာ္(၂)ပင္ လာေရာက္ ေတာင္းယူသြားၿပီး မိုင္းယုရွိထပ္ပူခမ္းေစတီေတာ္တည္ထား
ကိုးကြယ္လ်က္ရွိၾကသည္ကို ယေန႕ထက္ တိုင္အထိပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုစဥ္က(၂၈)ၿမိဳ႕ေသာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေစတီေတာ္(၁၀)ဆူ ၿပီးစီးေအာင္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ တည္ထားေတာ္မူေပးသည့္ ဘုရင္ဖရာဆုလဂၤ၀ုတၲိမင္းႀကီးႏွင့္ ေဒ၀ီမိဖုရားေခါင္ႀကီးတို႕အား နတ္လူသာဓု ေခၚဆိုလ်က္ရွိေၾကာင္း သိရွိမွတ္သားရေပသည္။
ထို႔အျပင္ ျမန္မာသကၠရာဇ္(၇၆၅)ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္(၁၄၀၇)ခုႏွစ္အခ်ိန္တြင္ ရွင္အာနန္တရာႏို၊
ရွင္ဥပၸနႏိုတ၊ ရွင္ေဆာက္ဘီတႏွင့္ ရွင္ဆုဘဏၰမည္ေသာ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္(၄)ပါးတို႔သည္ ခရမ္းေက်ာက္ေရာင္ရွိသည့္ မဂၤလာေျမမ်ားႏွင့္အတူ အိႏၵိယႏိုင္ငံအေရွ႕ဘက္ပိုင္းရွိ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုရားရွင္အျဖစ္ကို ရရွိေတာ္မူေစသည့္ မဟာပိုထိေရႊေညာင္ပင္၏အကိုင္းကို ျဖတ္ယူပင့္ေဆာင္လာၿပီး ထပ္လံုေရႊေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ဦးေညာင္ပင္ အကိုင္းအား ပူေဟြ႔တြင္ လည္းေကာင္း၊ ပန္ၾကားနဂြမ္းၿမိဳ႕ဦးေညာင္ပင္အကိုင္းအား ၀မ္ၾကဴးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေထာင့္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ပုဂံေညာင္ပင္ကိုင္းအား ၀မ္ၾကဴးေက်းရြာအလယ္တြင္ အသီးသီး စိုက္ပ်ိဳးေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထိုေရႊေညာင္ပင္(၄)ပင္စလံုးအား ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္(၄)ပါးတို႔မွ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း စိုက္ပ်ိဳးေပးထားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕ရွိ သမိုင္း၀င္ ထပ္လံုေစတီ ေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ေရႊေညာင္ပင္ႀကီးဆီသို႔ ယေန႔ထက္တိုင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဘုရားဖူးခရီးသြားမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား လာေရာက္လွည့္လည္ဖူးေျမာ္ ကုသိုလ္ပြားလ်က္ရွိပါေၾကာင္း ရွမ္းအေရွ႕မွ သဘာ၀အလွတရားမ်ား အေၾကာင္းကို ထပ္ဆင့္ေရးသား တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
မွီၿငမ္းကိုးကားမွတ္တမ္း-
၁။ သာသနာႏွစ္(၂၅၄၉)ခုႏွစ္၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္(၁၃၆၇)ခုႏွစ္တြင္ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕ ဟိုခံုပဋိယတၲိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ဘိကၡဳခမ္းလွ်ဲန္း (အရွင္တိဆာ၀န္းလို)မွ စီစဥ္ရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀သည့္ ထပ္လံုေစတီေတာ္ႏွင့္ ေရႊေညာင္ပင္သမိုင္းစာအုပ္မွ ၿမိဳ႕နယ္သမိုင္းျပဳစုေရးေကာ္မတီက သမိုင္း၀င္ တန္ခိုးႀကီးထပ္လံုေရႊေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ေရႊေညာင္ပင္အေၾကာင္းအားဘာသာျပန္ ဆိုထားျခင္းမွတ္တမ္း။
