သို့သော် နောက်ကျသွားချပြေီ။

အမြန်ပြန်အကွေ့မှာ ကားနောက်ကွယ်မှ ထွက်လာသော ကိုမော်တော်ပီကယ်နှင့် ပက်ပင်း တိုးလေတော့တယ်။

"ညီလေး ဆိုင်ကယ် ဒီဖက်လာထိုးလိုက် ပြီးရင်သော့ ဟိုစားပွဲပေါ်တင်။ ဒဏ်ငွေဆောင်ရမယ် ညီလေး"ဟု ဆိုကာ ဖြတ်ပိုင်းလေးတစ်ရွက် လက်ထဲရောက်လာတယ်။

သေချာကြည့်မိမှ ဒီနေ့အဖမ်းခံရတဲ့သူ တော်တော်များသဟ။ ကိုယ်လည်း အကူညီရလိုရငြား ဝေ့ပတ် ကြည့်မိတော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပါနေတာတွေ့တာနဲ့ ဖုန်းခဏ ငှါးဆက်ရပြီ။

ဟုတ်တယ်လေ။

ကိုယ့်ဖုန်းက Data package တွေ ဝယ်နေတာနဲ့ ဖုန်းပြောဖို့ကို မကျန်ဘူးရယ်။ အမေ့ဆီဖုန်းဆက်တာပါ။ အခုလက်ထဲမှာ ပါလာတာက အဖေ့ဆီက လွှဲပေးလိုက်တဲ့ အဖေ့လစာ က နည်းနည်း။ ပေးရမယ့် ဒဏ်ကြေးက သုံးသောင်းဆိုတော့ အမေက ကောလပြေိီ်။

"နင့်အဖေလစာက တစ်ပဲခြောက်ပြားပဲရတာ။ တာချီလိတ်လို နေရာမျိုးမှာ ဈေးနဲ့အိမ် နှစ်ခေါက်သွား မလောက်ဘူး။ မျက်လုံးက ဘယ်ကြည့်မောင်းနေရတာလဲ။ နင် မမြင်ရအောင် ဘယ်သူ့ငေးနေတာတုန်း “ဘာညာသာရကာ ပြောပါလေတော့သည်။

မတတ်နိုင်တော့ ပြောသမျှ ငြိမ်ခံနေရတယ်။ ကိုယ်ကလည်း ကိုယ်ပဲကိုး ကောင်မလေးတွေ ပေါင်တံဖြူဖြူနဲ့ ဆိုင်ကယ်စီး လာတာမြင်ရင် လိုက်ငမ်းနကြေ။ ဖြူတာခြင်း အတူတူ ပိုဖြူတဲ့ဟာ မမြင်တဲ့ မျက်လုံး ခံပေဦးပေါ့။

ဒဏ်ကြေးပေး ဆိုင်ကယ်ပြန်ထုတ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက် အခန်းထဲမှောက်ပြီး တွေးလေပြီ။ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ် အဖမ်းခံရတာ ဒါပါနဲ့ဆို အကြိမ်ရေမနည်းတော့ ဒါလည်း အမှတ်မရှိ။ ဦးထုပ်ကို ရံဖန်ရံခါသာ ဆောင်းဖြစ်သည်။

ဘယ်သူ မှားနေတာလဲ။ ဘယ်သူ့ ဘက်က မှားနခြေင်းလဲပေါ့ တွေးရလပြေီ။ ဒီစာစု တစ်ခုလုံးရဲ့ ဆိုလိုရင်းက ဒီနေရာမှာ ရောက်ပြီ ပြောရတော့မယ်။

တကယ်တမ်း မှားနေတာက ကိုယ်။ ဆိုင်ကယ်စီးရင် ဦးထုပ်မဆောင်းရင် အန္တရာယ်ကြီးတယ်ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ မဆောင်းတာ။ ကိုယ့်အပြစ်။

အဲ.. သေချာပြန်စဉ်းစားတော့ ကိုမော်တော်ပီကယ်တွေလည်း မှားတာပဲ။ သူတို့သာ ကားနောက်ကွယ်တွေ၊ မြို့အဝင် ဆိုင်းဘုတ်ရဲ့တိုင်လုံးကြီးတွေ နောက်ကွယ်တွေ၊ လူသူရှုပ်ရှုပ်နေရာတွေ၊ အဲဒီလိုနေရာတွေကနေ Surprise Check ရှိတဲ့နေ့မှ ဖမ်းနေတာကိုက သူတို့မှားတာ။ ဖမ်းမယ့်ဖမ်း ပေါ်ပေါ်တင်တင် ရဲရဲဖမ်းပေါ့ နော့။

အမှန်တကယ်သာ မြို့နေလူထုကို ဆိုင်ကယ်စီးတိုင်း ဦးထုပ်ဆောင်းစေချင်ရင် အင်အားသုံး မီးပွိုင့်တိုင်းမှာ စောင့်ဖမ်း၊ ယာဉ်ထိန်းရုံးရှေ့မှာ နေ့စဉ်ဖမ်း၊ လမ်းပေါ် တွေ့ တွေ့တဲ့ နေရာဖမ်း။ အဲဒီလိုသာ စည်းကမ်း ပိုတင်းကြပ်လိုက်မယ် ဆိုရင် ကျွန်တော်ထင်တယ်။ သုံးလလောက်ဆို (၈၀) ရာခိုင်နှုန်းလောက်ထိ တိုးတက် လာလိမ့်မယ်။ ဦးထုပ်ဆောင်းသူ အရေအတွက်က အခုတောင် (၅၀) ရာခိုင်နှုန်းကျော်နပြေီလေ။

ပြည်သူကို ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ် အမှန်တကယ် ဆောင်းစေချင်သလားဆိုပြီး မေးခွန်းထုတ်ချင်စရာကြီးရယ်။

တစ်ခုရှိတာက ကျွန်တော်တို့ မြို့သူမြို့သားတွေကလည်း ဘယ်လိုတွေ နားလည်ကြတယ် မပြောတတ်ဘူး။ တာချီလိတ် တစ်ဖက်ကမ်း ထိုင်းနိုင်ငံ မယ်ဆိုင်ဘက်ထဲသွားရင် အလုပ်သမားကအစ သူဌေး၊ ဝန်ထမ်း၊ လူကြီး၊ လူငယ်မရွေး ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားတဲ့သူ မှန်သမျှ အားလုံး အားလုံး ဆိုင်ကယ်စီး ဦးထုပ် ဆောင်းကြပါတယ်။ မယ်ဆိုင်ဘက်က သတ်မှတ်ထားတဲ့ ယာဉ်/လမ်းစည်းကမ်းကို လိုက်နာကြပါတယ်။

အမလေးလေး.. မယ်ဆိုင်ကအပြန် တာချီလိတ်ဘက်ပြန်ရောက်လို့ တံတားကျော်တာနဲ့ ကိုယ်စီကိုယ်စီ ဆိုင်ကယ်စီး ဦးထုပ်တွေ ခြင်းထဲ ရောက်ကုန်ရော။ ဘာကွာတာလဲ ကွာခြားချက်ကဘာလဲ။ မသိရင် မယ်ဆိုင်ကပဲ တစ်မြို့လုံး အဲကွန်းတပ်ထားလို့ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ဆောင်းထားလည်း မပူတဲ့သဘော။

အဲ တာချီလိတ်ဘက်ကပဲ ရှိရှိသမျှတောတောင်တွေ ကတုံးဖြစ်ကုန်လို့ အာဖရိကလို ပူနေတဲ့ ဒီဇိုင်းနဲ့။ ဒီဘက် ရောက်ရင်ကို ဦးထုပ်တွေ ဆိုင်ကယ်ခြင်းထဲ ရောက်ကုန်တာ အများဆုံး။ Surprise Check မှ မရှိရင် ပြောမယ့်သူ မရှိဘူး။ ဖမ်းမယ့်သူ မရှိဘူး။ ဦးထုပ်က မဆောင်းလည်း ရတယ်။ ဟိုဘက်က မရဘူး။ တွေ့ရင် တွေ့တဲ့နေရာ ဖမ်းတာကိုး။ ကွာခြားချက်က အဲဒီမှာ အဲဒါပဲ။

မြို့နေလူထု အနေနဲ့လည်း ဆိုင်ကယ်နဲ့အပြင်ထွက်ရင် ဦးထုပ်ဆောင်းကြပါလို့ တိုက်တွန်းပါရစေဗျာ။

သုံးသောင်းဆိုလည်း မနည်းဘူးလေ။ ဆောင်ရတဲ့ ဒဏ်ငွေက။ အခုမှ စရေးတာဆိုတော့ ဒီလောက်ပါပဲ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ စေတနာကိုလည်း နားလည်နိုင်ကြပါစေ။

⊰❂ #TachileikNewsAgency #TachileikOnlineNews  #တာခ်ီလိတ္သတင္းေအဂ်င္စီ www.tachileik.net  ❂⊱