ေနမင္းႀကီးသည္ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ တစ္ေန႔ၿပီး တစ္ေန႔ ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္
ပုံမွန္ လည္ပတ္သြားလာေနေပမဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ဘ၀က ပံုမွန္မဟုတ္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔
၀မ္းနည္းမႈေတြက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ပါ။
ကြ်န္မေနထိုင္ရာ ေဒသဟာ ျမန္မာ - ထိုင္း နယ္စပ္ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ လူမ်ဳိးအစံုအလင္ရွိသလို
အေပါင္းအသင္း စံုလင္တဲ့ နယ္ပယ္မွာ ကြ်န္မရဲ႕ အမ်ဳိးသားကေတာ့ သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ေရွ႕ေရးနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လွပတဲ့ အနာဂတ္အတြက္ မေတြးဘဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏြံထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသူမို႔ မ်က္ရည္နဲ႔ဒူး သုတ္ရတယ္ဆိုတာဟာ စကားအပိုမဟုတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ လက္ေတြ႕ဘ၀ပါ။
ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္က်တာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ေနေပမဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး သာယာမႈက ဘယ္လိုလဲဆိုတာ
မသိရဘူး။ မူးယစ္ေဆး၀ါးစြဲေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဒုကၡေပးမႈေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မရွာေဖြထားတ့ဲ ပစၥည္းေတြလည္း
အဖတ္မတင္ပဲ အလဟသျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မဘာလုပ္ရမလဲလို႔ အၿမဲေတြးတိုင္း မ်က္ရည္က်မိတာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ အရမ္း ငိုခ်လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြက ႀကီးဆိုးေနေလေတာ့ ငိုေၾကြးဖို႔ အားအင္ေတြေတာင္ နလံမထူႏိုင္ခဲ့ဘူး။
သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ေတြးပူေနရတဲ့ ကြ်န္မအျဖစ္က မူးယစ္ေဆးစြဲေနတဲ့ လင္ရဲ႕
ဒုကၡကိုလည္း ခံေနရေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကုန္ဆံုးသြားမလားလို႔ ေတြးမိေနတယ္။
အသိမိတ္ေဆြရဲ႕ နားေရးလိုက္ပို႔ေတာ့ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မသုသာန္တြင္းမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစြဲၿပီး
ျဖစ္သလို ေနေနတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့ ကြ်န္မ မ်က္ရည္ က်ခ်င္လာတယ္။
ကြ်န္မေယာက်္ားလည္း အဲ့လိုပဲ လုပ္ေနမွာပဲလို႔ေပါ့။
ကြ်န္မသူန႔ဲ အတူမေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္သလို သူနဲ႔အတူေနရင္ ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မသားေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ မလွပတဲ့ ေန႔ေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံရမွာမို႔ သူ႔ကို တျခားၿမိဳ႕မွာ ပို႔ထားရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ သလို ရွိေနေပမဲ့လည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕ဘ၀မွာက စိတ္မခ်မ္းသာလွဘူးေလ။ တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ဘ၀က အခုေခတ္မွာ လြယ္ကူလွတဲ့ အရာမဟုတ္ေတာ့။ ကြ်န္မအတြက္ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။
သားေတြအတြက္ ပညာေရး၊ ေန႔စဥ္၀မ္းစာအတြက္ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရေတာ့ ဘ၀က ေပးတဲ့ သခၤန္းစာေတြနဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ေတြလည္း အသားမာတက္ေနပါၿပီေလ။
အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လင္ေယာက်ာ္းက (၃)ႏွစ္ကာလအတြင္းမွာ အိမ္သူအိမ္သားအေပၚ ဘာမွ ေထာက္ပံ့မႈ မရွိရင္ ကြဲကြာလို႔ရတယ္လို႔ သိရေပမဲ့လည္း သူက ကြ်န္မကို ကြဲမေပးဘူးေလ။ ကြ်န္မဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ေတြးတိုင္း အနာဂတ္ေတြ မဲ့ မဲ့လာတယ္။
ကြ်န္မေလ မူးယစ္ေဆး၀ါးဆို အရမ္းမုန္းမိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီမူးယစ္ေဆး၀ါးေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး မသာယာႏိုင္ဘူး၊ ဒီမူးယစ္ေဆး၀ါးေၾကာင့္ အိမ္တြင္းပစၥည္းေတြလည္း အလဟသျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
အခုဆိုရင္ တာခ်ီလိတ္မွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြဟာ ေစ်းက်လာၿပီး တျပားကို (၁၀)ဘတ္ေလာက္နဲ႔ ရေနၿပီေျပာၾကေတာ့ ဒီလို အေနအထားမွာ ကြ်န္မတို႔လို အိမ္ေထာင္သည္ေတြ အတြက္ လင္ေယာက်္ားမလိမၼာရင္ ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ရမလဲရွင္။
ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ျပရတာဟာလည္း မူးယစ္ေဆးစြဲသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သိေစခ်င္ၾကလို႔ပါ။ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို ဘယ္လို တားဆီးႏိုင္မလဲ ဆိုတာကိုလည္းေတြးမိေနရင္
တေလာတုန္းက တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မသုသာန္အတြင္းမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ သူကေတာ့ တိုင္းရင္းသူတစ္ဦးပါ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို ေနရာမွာ လာေနၿပီး မူးယစ္ေဆးစြဲေနတာလဲလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ လင္ေယာက္်ားက လူသတ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်သြားေတာ့ သူ႕အေနနဲ႔ ဒီမွာ ေဆြမ်ဳိးမရွိ တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀မို႔ ေနာက္ဆံုး ဒီလို ျဖစ္သြားတာလို႔ ေျပာျပတယ္။
သြားေနေနတဲဲ့ သူ႕ကို
အဆက္အသြယ္မလုပ္တာလည္း ၾကာေနၿပီျဖစ္ေပမဲ့လည္း မူးယစ္ေဆး၀ါးစြဲေနတဲ့ ဒဏ္နဲ႔
အိမ္တြင္းပစၥည္းေတြကို ျဖဳန္းတီးေနတဲ့ ဒဏ္ကို မခံခ်င္ေတာ့လို႔ ကြဲေပးဆိုေတာ့လည္း
မကြဲမကြာေပးဘူးဆိုေတာ့ က်လက္စ မ်က္ရည္ေတြ ဆက္က်ရဦးမွာလားရွင္။
